Ons verhaal start in het jaar 1930 in het Amerikaanse Arizona. In het Lovell Observatorium is men druk bezig met de zoektocht naar de zogenaamde “Planeet X” en doet men constant waarnemingen in de hoop iets te vinden. Niet wetende dat hun zoektocht bijna ten einde is, maken ze verdere waarnemingen van de hemel. De foto’s die in januari gemaakt werden, worden onderzocht en ze vinden iets zeer eigenaardigs. Op de verschillende foto’s is te zien dat een object beweegt, dit werd op 18 februari dan ook bevestigd. De astronoom Clyde Tombaugh heeft op die dag het hemellichaam dat wij kennen als Pluto ontdekt.
Zoals de mens al eeuwen doet, geven we alles dat we ontdekken een naam. De directeur van het observatorium kreeg deze eer toegewezen. Wat eigenaardig is is dat de naam Pluto als eerste gesuggereerd werd door een jong meisje van 11 jaar genaamd Venetia Burney. Zij vond het toepasselijk omdat het hemellichaam zo koud en donker is; het deed haar denken aan de Romeinse god van de onderwereld. De naam werd uiteindelijk goedgekeurd door het observatorium. Bij toeval begint de naam van de dwergplaneet ook met de initialen van de oprichter van het observatorium, namelijk Percival Lovell.
Pluto heeft in de afgelopen jaren toch wel veel aandacht gekregen. Eerst in 2006 doordat de IAU of de Internationale Astronomische Unie een definitie opstelde voor wat een planeet juist is. Om jullie geheugen wat te helpen noem ik ze even op:
- Het object draait in een baan rond een ster
- Het heeft voldoende massa zodat het een hydrodynamische ronde vorm krijgt (bolvormig)
- Het heeft alle andere objecten in haar baan van de kaart geveegd
Pluto voldoet alleen maar aan de eerste 2 en is volgens deze definitie geen planeet maar een dwergplaneet.
Pluto heeft in 2015 ook even in de picture gestaan doordat de sonde New Horizons haar systeem binnen ging en foto’s doorstuurde van de dwergplaneet en haar manen. Bijna alle foto’s die je kan terugvinden van Pluto zijn toen gemaakt.
Ondertussen hebben we al een redelijk goed zicht op het Plutoniaans systeem. Het is opgemaakt uit Pluto, wat vrij voordehandliggend is, en haar manen.
De grootste van deze manen is Charon. Deze is als eerst ontdekt door James Christie in 1978. Door de waarnemingen van New Horizons kon men de diameter van de maan schatten op 1200km, hiermee is Charon half zo groot als Pluto. Beide lichamen beschrijven een vreemde baan, ze draaien namelijk rond een gemeenschappelijk zwaartepunt heen. Door dit fenomeen wordt Pluto ook wel een dubbelplaneet genoemd.
Hydra en Nix zijn 2 kleinere manen van Pluto die voor het eerst gevonden werden in 2005 door het Pluto Companion Search Team. Ze maakten voorbereidingen op de New Horizons missie en namen met behulp van de HST foto’s van het systeem. Hieruit bleek dat Pluto nog 2 maantjes had. Hun namen zijn dan ook niet zomaar gekozen, ze beginnen met de letters N en H wat verwijst naar de New Horizons missie. Beide worden geschat rond een 40 à 50 km in diameter te zijn. We zijn nog niet klaar met onze ontdekkingen. Pluto kent ook nog de manen Kerberos en Styx. Kerberos is een klein maantje van een 10km diameter dat gevonden werd in 2011 door de HST. De Styx werd in 2012 gevonden door de HST en haar diameter werd geschat een kleine 6km te zijn.
0 reacties