Op 17 juli vertrokken we met Descartes richting Leschelle, een dorp in het Noorden van Frankrijk, waar we ons dit jaar weer 11 dagen mochten amuseren. In de bus werd er nog wat gelachen, gepraat en geslapen. Eenmaal aangekomen, na een rit die ergens tussen vier uur en een mini-eeuwigheid aanvoelde, streken we neer op ons kampterrein. Velen genoten even van herinneringen aan het kamp van 2022, dat op dezelfde kampplaats doorging. De sfeer zat er meteen in: de kamers werden ingedeeld, slaapzakken werden uitgerold en na een portie lekkere spaghetti van onze kok PJ en hulpkok Frederik, doken we de eerste voordracht van het kamp in – een klassieker: de kuisvoordracht. Tiemen, Klaas, Jasper en Stan deden hun best om de afwas en de kuis uit te leggen. ’s Avonds kregen we uitleg over het waarnemen van de nachtelijke hemel – door de Woutjes (dubbel Wout, dubbel waarneemplezier). Die avond maakten we ook de eerste serieuze voorbereidingen voor het echte waarnemen, hoewel de telescopen voorlopig nog even ongebruikt bleven door de bewolking. Voor sommigen was het allemaal nieuw, voor anderen een herhaling van bekende sterrenbeelden, maar voor iedereen was het het officiële startschot van wat een prachtig kamp beloofde te worden.
De volgende ochtend trapten we het wetenschappelijke deel van het kamp af met een voordracht over het elektromagnetisch spectrum, gebracht door Wout G. Een duik in de onzichtbare wereld van straling, frequenties en licht, waarbij we leerden dat er veel meer te zien valt dan wat het oog waarneemt. Daarna werd het plots veel minder theoretisch en veel … vuiler. Het beruchte Vuil Spel zorgde voor choco en bloem op gezichten, kledingstukken in ongewenste kleuren, maar vooral heel veel plezier. Na een douche schakelden we over op een ander type chaos: het rave spel van Klaas.
Op dag drie trokken we er overdag op uit voor een stevige dagtocht, die ons door de rustgevende Noord-Franse bossen leidde. Uiteindelijk kwamen we aan bij een kasteel waar een oude man ons stond op te wachten. We kregen van hem coördinaten voor het bosspel van kampdag 6. Ons avondmaal was – zoals bij elke dagtocht – koude pasta. Na de maaltijd splitste de groep zich op: de jongere leden bleven achter voor een avond vol weerwolven en slaapverhalen, terwijl de 15-plussers werden gedropt op een onbekende locatie en in het donker op zoek moesten naar een duif om deze te vangen in een grote vogelkooi. Navigeren, wandelen, mopperen en lachen: het hoorde er allemaal bij.
De volgende dag begon met een voordracht waarin Frederik ons onderdompelde in de wereld van 3D-printen. Daarna raceten we door het zonnestelsel in een Space Race-spel van Karolien waarin fysieke inspanning, kennis en competitiviteit samenkwamen. Vervolgens nam Dries ons mee op een vurige reis naar de zon met zijn voordracht over de Parker Solar Probe – technologie die dichter bij onze ster komt dan wij ooit zullen durven. ’s Avonds werden de telescopen eindelijk écht bovengehaald. Onder een redelijk heldere hemel keken we omhoog en zagen we waar we al dagen naar hadden uitgekeken: sterren, planeten, nevels en het besef dat we zelf ook maar een stofdeeltje zijn in een oneindig groot geheel.
Op dag vijf gingen we aan de slag met muizenvalautootjes. Fragiel, en bij momenten ronduit chaotisch, maar altijd plezant. Daarna kregen we tijd voor waarneemvoorbereidingen en om de zon waar te nemen door de telescoop. Ook werd het tijd voor het wisselmoment van de leden die een half kamp meekwamen. Hierbij namen we afscheid van een paar leden die plaats maakten voor andere, nieuwe leden. Na de overheerlijke chili con carne bracht Paolo wat muziek in het kamp met zijn voordracht over gitaren – nooit gedacht dat een gitaar zoveel onderdelen had. Die avond stonden kaartspellen centraal: UNO Flip, poker, weerwolven en nog veel meer.
De zesde dag begon met een les aerodynamica. Gijs legde uit waarom vliegtuigen kunnen vliegen. Daarna stelde Jolien ons hypothetisch denken op de proef met het spel “Wat Als?”, gevolgd door een abstracte, maar indrukwekkende voordracht over oneindigheid door Noa en Wout Stulens. Wiskundig, filosofisch en een tikje verwarrend – precies zoals het hoort. ’s Avonds trokken we het bos in omdat er bewijsmaterialen voor complottheorieën verspreid lagen op de coördinaten die we van de oude man op dagtocht gekregen hadden. Hierna gingen we terug naar de tuin voor een sessie waarnemen. Helder, stil, en entertaining: het soort nacht waarin je vergeet hoe laat het is.
Op dag zeven zochten we verkoeling op het water. Kajakken bleek een combinatie van samenwerking en fun te zijn. Die avond kregen we het favoriete avondmaal van de meeste kampgangers: frieten met stoofvlees, waaraan PJ twee dagen aan gewerkt had. Daan nam ons na het eten mee in de wereld van autoveiligheid in de Formule 1 – airbags, HALO’s en waarom F1-coureurs in de meeste gevallen niet al te felle verwondingen hebben bij een crash. En als kers op de taart: de legendarische watercantus. Samen zingen, water drinken, gedichtjes verzinnen om naar de wc te mogen en meer!
Dag acht begon met een paar dansjes waar we (bijna) allemaal aan meededen! Na het ontbijt gaf Majlen een verrassende voordracht over de meest bizarre manieren waarop mensen ooit geprobeerd hebben naar de ruimte te gaan – van grote katapulten tot centrifuges. Ikzelf (Jens) zorgde daarna voor een spel in het bos waarin mensen, aliens, robots en zombies het tegen elkaar opnamen – waarin de mens overwon. ’s Avonds gooide Tiemen er nog een real-life versie van “Wie is het?” tegenaan en daarna volgde een heldere waarneemsessie, afgesloten met een nachttocht vol jumpscares, geschreeuw, en rare gebeurtenissen.
Op de voorlaatste volledige dag werden we verwend met het jaarlijkse Schots ontbijt. Tijdens de eerste activiteit van de dag werden onze hersenen nog eens stevig getest. De Escape Room van Jasper en Stan bracht ons in groepjes van 6 tot het uiterste van ons probleemoplossend vermogen. Daarna sloeg Klaas toe met zijn voordracht over quantum counterfactual computing – een onderwerp waarbij je pas begrijpt wat het betekent als je het gehoord hebt. Of misschien toch niet. Met Schrödinger weet je maar nooit. ‘s Nachts kregen we pudding, al leek die eerder op vloeibare vanille, tijdens de laatste waarneemsessie van het kamp.
De laatste volledige dag begon smakelijk met croques als ontbijt. Daarna volgde het vrij podium – een mix van muziek, korte voordrachtjes, improvisatie en ongefilterd Descartiaans talent. Er werden ook 2 finales gespeeld. Lenz won het schaaktoernooi en Julian triomfeerde in het Clash Of Scientists-toernooi. Het Clash Of Scientists-toernooi wordt ondertussen al vier jaar op rij gespeeld op kamp en is uitgevonden door onze oud-leider Frederik. Naar traditie kreeg iedereen van de leidings- en kookploeg een cadeautje. Omdat het dit jaar PJ zijn 25ste kamp was, kreeg iedereen een leuk T-shirt. Deze waren bekleed met foto’s van PJ doorheen zijn jaren bij Descartes. Achteraf werden groepsfoto’s gemaakt, gevolgd door een uitgebreide BBQ en het traditionele kampvuur. Onder een steeds donkerder wordende hemel kwamen verhalen naar boven, werd er gezongen, gelachen en er vloeiden vele traantjes vanwege het vertrek van 2 leiders, namelijk Karolien en Wout Goesaert. Ook namen we dit jaar afscheid van Ennio en Jasper. Gelukkig zorgden de ijsjes voor een beetje troost.
Op dag elf keerden we terug naar Genk. De energievoorraad was bij enkelen lager dan de batterij van hun telefoon. Sommigen dommelden weg in de bus, anderen bleven napraten over de leukste momenten. Eén ding was zeker: ook dit kamp heeft ongetwijfeld mooie herinneringen opgeleverd. Slaaptekort, spierpijn en onvergetelijke momenten – zo zien onze nieuwe kampherinneringen eruit!
Geschreven door Jens Noben
0 reacties